Dertiende dag in Burgos, veertiende dag naar Hornillos del Camino, vijftiende dag naar Castrojeriz

Donderdag 19 mei in Burgos rond gehangen. Burgos is een echte historische stad. Heel veel mooie gebouwen en natuurlijk een hele mooie kathedraal.Burgos is niet ontstaan voor de pelgrimsroute maar is er wel belangrijk door geworden.Ook is er in Burgos een kasteel daar ben ik niet in geweest maar langs gelopen toen ik Burgos weer uit ging. 

Vrijdag 20 mei op weg naar Hornillos del Camino. Tot het plaatsje Rabe de las Calzadas is er nog wel wat levendigheid maar daarna is het eerst weer klimmen en daarna is het wandelen op de hoogvlaktes van Castilie. Ik had er over gelezen dat hier de eenzaamheid begint. Het zijn vooral stenige vlakten, valleien met graanvelden en een eindeloze weg waar geen eind aan komt. Daar is de dijk van de vierdaagse van Nijmegen niks bij. Hornillos del Camino is eigenlijk een langgerekte en enige straat. In de Middeleeuwen was daar een ziekenhuis voor melaatsen. 

Zaterdag 21 mei richting Castrojeriz.De weg gaat weer over de volgende meseta. Het is een lange weg door de hoogvlakte maar ontzettend mooi. Overal staan de bloemen in bloei , hele velden vol. Ik kan er dan ook niet genoeg van krijgen om foto,s te maken , rond me te kijken en gewoon te genieten. Ik ben door het dorp Hontanas gekomen. Het is een klein dorp maar met genoeg voorzieningen om even uit te rusten. En daar ben je dan heel blij mee na een lange etappe . De naam Hontanas is ontleend aan de talloze bronnen die de pelgrim van water voorzagen, zoals ook onderdak in "de herberg van de Fransen " zoals de inwoners het pelgrimshospitium van SAN Juan noemden. Dit is nu een herberg geworden. Op weg naar Castrojeriz ben ik door het oude klooster van SAN Anton gekomen. Van het bouwwerk uit de veertiende eeuw zijn alleen een paar muren over en de gevel van de kerk. Daarnaast staat ook nog de gigantische poort waaronder de weg doorloopt. Het is heel bijzonder als je daar door loopt. Castrojeriz was vroeger een burcht met een kasteel waar vroeger veel om gevochten werd tussen christenen en moren. Nu is er alleen nog een ruïne van over. Al met al is er op de pelgrimsroute heel veel te zien. Een heel stuk geschiedenis is er aan vooraf gegaan. Daarom maakt het ook zo bijzonder om deze route te lopen. En inderdaad je ontkomt er niet aan als je op van die eindeloze wegen loopt , volop in de natuur dat je gaat nadenken. Niet perse over je zelf , het leven maar ook over hoe het vroeger zou zijn geweest. Ik ben namelijk blij om op het eind van de dag een warme douche te hebben  en een lekker bed. Maar dit is niet voor iedereen vanzelfsprekend nu niet maar zeer zeker vroeger niet.