Eerste dag naar Rocesvalles

De eerste dag zou de zwaarste dag zijn.  En dat heb ik geweten maar het was een hele mooie loop.

Er zijn twee routes om naar Roncesvalles te lopen.Via Arneguy of dwars door de bergen, genaamd De Napoleonroute. Voor het laatste heb ik gekozen. Het is een hele oude Romeinse weg die gebruikt werd om "in naam van Napoleon"Spanje te veroveren.

Ben die morgen heel vroeg opgestaan. Wilde om half 7weg. Net voordat ik weg wilde gaan had "de waterzak" gelekt in mijn rugzak. Heb toen besloten om zonder weg te gaan, dan maar met flesjes.

Jan heeft mij weggebracht tot begin punt. Ik realiseerde mij toen oh my god nu moet ik goed opletten, nu moet ik het echt alleen doen.

Vanuit het dorp was het  direct  klimmen en  het klimmen is niet meer gestopt. Die dag heb ik 1400 meter geklommen met heel veel tegen wind en zo af en toe een bui. Dus jullie snappen wel dat het pittig was. Maar het was zeker de moeite  waard. 

Tijdens de loop was ik niet alleen. Wat me opviel was dat het heel veel jonge mensen  zijn die overal vandaan komen .Sommige met een wandel maatje maar het gros alleen. Vriendelijke mensen, behulpzaam en makkelijk voor een praatje. Dus dat scheelt ik ook. (Dus kan mijn Engels hier ophalen)

Aangekomen in Roncesvalles moest ik een slaapplek zoeken.

Veel keus daar is er niet. Er is een heel groot klooster met een grote kerk waar de perigrinas kunnen slapen. Het is vernieuwd had ik gelezen . En omdat ik graag de kerkdienst wilde bijwonen (en je wordt daar gezegend voor de Camino tocht ) dacht ik laat me dat dan maar doen.

Dat heb ik gewetenSlapen op een slaapzaal, in het oudste gedeelte , Dus  plassen moest je buiten doen. En het was gemengd. 

Het was die nacht een gesnurkt van jewelste, een geur van paardenbloemen en een gepiep en gekreun van oude wijven die achter een rollator lopen.

Kortom een nacht die je alleen in films ziet. En ik lag daar na een zware tocht, met zere voeten .